Σε κανονικές συνθήκες, όταν κάποιος παρανομεί, η αστυνομία αναλαμβάνει την διερεύνηση του εγκλήματος και παραδίδει τους ενόχους στη δικαιοσύνη. Η δικαιοσύνη δικάζει και απονέμει τις ποινές ή αθωώνει.
Τι γίνεται στην Ελλάδα τώρα, στην περίπτωση που οι δράστες είναι αστυνομικοί:
- Ο δράστης θα μηνύσει το θύμα για ξεκάρφωμα.
- Η έρευνα της αστυνομίας θα είναι πλημμελής με σκοπό τη συγκάλυψη ενός δικού τους.
- Το πολύ πολύ να γίνει ΕΔΕ, αν υπάρχει βίντεο που θα παίξει σε κάποιο δελτίο και ενοχλήσει τον υπουργό.
- Αν τυχόν φτάσει η υπόθεση στα δικαστήρια, μετά από πολύ πολύ καιρό, οι δράστες θα πέσουν στα μαλακά. Εντωμεταξύ θα έχουν πάρει και προαγωγή.
- Το θύμα θα τραβιέται στα δικαστήρια από την ψεύτικη αντιμήνυση.
Γενικά η νοοτροπία του επίσημου κράτους στο θέμα εκφράζεται από τα λόγια του Άδωνι Γεωργιάδη που δήλωσε μέσα από τη βουλή:
«δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα ΜΑΤ κάνανε αυτά τα ακατανόμαστα που τους καταλογίζουν. Αν όμως φωνάζανε ζήτω ο Άδωνις Γεωργιάδης, να μου το στείλετε να συγχαρώ τα ηρωικά ΜΑΤ».
Το πρόβλημα δηλαδή είναι ότι το κράτος, αστυνομία και δικαστές, ήταν, είναι και μάλλον θα είναι τόσο ελληνοδεξιό όσο δεν παίρνει. Η κλασσική ελληνική δεξιά του χωροφύλακα. Στο μυαλό τους ο μέσος ΜΑΤατζής δεν είναι ο γνωστός θρασύδειλος κάφρος που στέλνει κόσμο στα νοσοκομεία ατιμώρητα αλλά ένας κρατικός λειτουργός, στυλοβάτης της δημοκρατίας.
Τα προσχήματα έχουν χαθεί τελείως, σε βαθμό που πιστεύω ότι τα ΜΑΤ δεν εκτελούν πλέον εντολές αλλά δρουν τελείως αυτόνομα. Ή αν εκτελούν εντολές, το πώς ακριβώς θα τις εκτελέσουν στην πράξη είναι στη διακριτική τους ευχέρεια. Παλιά αν κρατούσαν το γκλομπ ανάποδα, γινόταν θέμα. Τώρα με ασπίδες, κράνη, πυροσβεστήρες ακόμα και με τις ίδιες τις γροθιές και τις κλωτσιές τους, σώμα με σώμα κυνήγησαν και έδειραν τους νεολαίους του Συνασπισμού στην Ευελπίδων, στέλνοντας στο νοσοκομείο τον γραμματέα της νεολαίας. Τις προάλλες, έξω από τα γραφεία της νεολαίας, φώναζαν συνθήματα ότι θα μπουν και θα «κάνουν τη γιάφκα λίμπα», «Άδωνις Γεωργιάδης ολέ ολέ ολέ» και το πιο ανατριχιαστικό «θα είστε οι επόμενοι Γρηγορόπουλοι». Πέρα από αν είναι αξιόποινο και αν συνιστά απειλή ότι θα τους σκοτώσουν, δείχνει ότι στο μυαλό τους ο παρανοϊκός δολοφόνος του Αλέξη είναι κάτι σαν ίνδαλμα το οποίο θα ήθελαν να μιμηθούν. Ο παραμικρός δισταγμός να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο δείχνει τι πιστεύουν μέσα τους. Η Ελληνική Αστυνομία, οι στυλοβάτες της δημοκρατίας του Άδωνι. Όταν δε άλλαξε βάρδια και ήρθαν άλλοι ΜΑΤατζήδες, επανέλαβαν το ίδιο ρεπερτόριο, που μάλλον δείχνει ότι τουλάχιστον μεταξύ τους είχαν γραμμή. Αν η γραμμή ήταν άνωθεν, θα το μάθουμε μόνο όταν η Ελλάδα αποκτήσει δικαιοσύνη. Με γεμίζει πάντως οργή και αηδία ότι το κράτος εξακολουθεί να τρέφει τέτοιους υπανθρώπους και να τους χρειάζεται και ότι μέρος του λαού και του επίσημου κράτους τους έχει σε εκτίμηση.
Η πράξη αυτή μου θυμίζει έντονα χουλιγκάνους αθλητικών σωματείων που πάνε στα γραφεία του αντίπαλου συνδέσμου με σκοπό να τα σπάσουν και να δείρουν και μερικούς, αν οι αριθμητικές αναλογίες τους βολεύουν. Με τη διαφορά ότι ακόμα και οι χουλιγκάνοι των αθλητικών σωματείων (από όσο έχω καταλάβει από την τηλεόραση) αποφεύγουν να κάνουν αναφορές σε νεκρούς της αντίπαλης ομάδας. Στο μυαλό δηλαδή του κρατικού λειτουργού, του στυλοβάτη της δημοκρατίας, έχει περάσει πλέον η αντίληψη ότι ο διαδηλωτής, ο νέος, ο έφηβος καμιά φορά και ο συνταξιούχος, δεν είναι πια απλά κάποιος που δέρνουν για να βγάλουν το μεροκάματο, αλλά κάποιος που τον βλέπουν σαν αντίπαλο που πρέπει να εξοντώσουν και να τον πολεμήσουν, μεταφέροντας τον πόλεμο στο σπίτι του αντίπαλου. Με άλλα λόγια, από απλοί ραβδούχοι για τρεις και εξήντα, έχουν περάσει στο επόμενο στάδιο. Δεν είναι πια δουλειά, είναι ευχαρίστηση. Είναι σχεδόν εθελοντισμός. Για να κάνω και ένα αστείο, ας δοκιμάσει η κυβέρνηση να τους αφήσει απλήρωτους. Λογικά, δεν θα διαμαρτυρηθούν, αρκεί να συνεχίσουν να δέρνουν ατιμώρητοι.
Σημαντική σημείωση: θα περίμενε κανείς ότι ως αντίπαλη ομάδα θα θεωρούσαν τους κουκουλοφόρους που τους πετάνε μολότωφ, στο κάτω κάτω αυτοί ( ποιοι όμως δεν το ξέρουμε ) είναι εκείνοι που τους απειλούν καμιά φορά σωματικά. Ίσως πάλι να μην είναι τόσο ηλίθιοι και να καταλαβαίνουν ότι οι κουκουλοφόροι είναι φίλοι τους ( ίσως και να είναι όντως ). Ίσως, βλέπε και το «Άδωνις όλε ολέ ολέ» και τη γνωστή σύμπλευση με τη Χρυσή Αυγή, τα ΜΑΤ να είναι πλέον απλά το φανερά κρατικοδίαιτο σώμα κρούσης της ακροδεξιάς. Οπότε απλά πήγαν και χτύπησαν τον ιδεολογικό αντίπαλό τους εν ώρα υπηρεσίας, αντί να το κάνουν στον ελεύθερο χρόνο τους.
…
Ένα ακόμα πρόσφατο περιστατικό, από αυτά τα μεμονωμένα που ντροπιάζουν την κατά τα άλλα άριστη εικόνα της αστυνομίας (εδώ γελάμε), έγινε τις προάλλες. Αστυνομικός εκτός βάρδιας τραυμάτισε με αιχμηρό αντικείμενο έναν περαστικό μπροστά στην δυο χρονών κόρη του και τον έστειλε στο νοσοκομείο. Για το τι ακολούθησε, παραπέμπω στην αρχή αυτού του κειμένου. Και εντάξει πες ότι ένας ακόμα παρανοϊκός δολοφόνος κατάφερε να παρεισφρύσει στις τάξεις των αγίων της ΕΛΑΣ. Η επίσημη αστυνομία γιατί εξακολουθεί να συμπεριφέρεται σαν συμμορία που προστατεύει τα μέλη της; Η πολιτική ηγεσία ακούει ή επαφίεται στους άριστους θεσμούς που έχουμε για να αποδώσουν δικαιοσύνη;
…
Είδα σήμερα το ρεπορτάζ του Κούλογλου για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τα περισσότερα τα ήξερα, άλλα τα ξαναθυμήθηκα. Άλλα πάλι δεν τα έδειξε υποθέτω λόγω χρόνου (π.χ. την πανελλαδική έκταση των διαδηλώσεων αλλά και την παγκόσμια αντίδραση). Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση ήταν η ομολογία των δραστών, η ειλικρινής ομολογία, ότι πίστευαν ότι για αυτό που κάνανε το πολύ πολύ να γινόταν κάποια ΕΔΕ. Ο δε Σαραλιώτης απορούσε γιατί να τους αφαιρέσουν τα όπλα. Η ατιμωρησία της αστυνομίας έχει σαπίσει τόσο πολύ τα όποια μυαλά τους που ειλικρινά πιστεύουν ότι μπορούν να δολοφονούν και μένουν ατιμώρητοι! Για μένα ήταν το πιο συγκλονιστικό, ίσως επειδή δεν το είχα ακούσει εκείνο τον καιρό.
Συμπτωματικά έχουμε υπουργό Προστασίας του Πολίτη τον Παπουτσή. Συμπτωματικά στο μυαλό μου έχει καταχωρηθεί ως η πρώτη ανάμνηση από πολιτικό να χρησιμοποιεί τη φράση «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο» (τότε με το Εξπρές Σάμινα) και εγώ τότε να καταλαβαίνω, ίσως από τον τρόπο που το είπε, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η φράση. Έτσι κι αλλιώς δεν έχω ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει από τον όποιο υπουργό, απλά θα το ήθελα πάρα πολύ να το δω να γίνεται.
Τελικά, θυμάμαι το μπάτσο στη Χάγη να με ρωτάει «μα δεν έχετε δημοκρατία στην Ελλάδα, γιατί ψηφίζετε τέτοιους» όταν του εξηγώ ότι το κράτος δεν κάνει τίποτα για να τιμωρήσει τους μπάτσους που δέρνουν και σκοτώνουν. Έλα ντε. Ίσως να μην ενοχλεί τελικά τον κόσμο. Αλλιώς θα είχε περάσει και στις δημοσκοπήσεις που μέτραγε με το ζύγι ο Καραχάλιος, από αυτές που βγάζουν τους καταλληλότερους. Αλλιώς θα το είχε παίξει και ο Σόμπολος στο Mega, πλάι στο βίντεο με το έξτρα ηχητικό.
Σύνδεσμοι:
Η εκπομπή του Κούλογλου για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Η ανακοίνωση της νεολαίας του Συνασπισμού για την πρόσφατη επίθεση των ΜΑΤ
Το πρόσφατο περιστατικό με τον αστυνομικό που μαχαίρωσε έναν περαστικό μπροστά στο παιδί του (και εδώ)
Η σημερινή (8/12/2010) Ελληνοφρένεια με τη μαρτυρία νεολαίου του Συνασπισμού (μετά το 7:00)
Βίντεο: