Το πιο ενδιαφέρον με αυτές τις τοπικές εκλογές είναι το αν το αποτέλεσμά τους θα οδηγήσει σε εθνικές εκλογές ή όχι.
Οι τοπικές εκλογές είναι πάντα μια ευκαιρία να ψηφίσουμε τους συγγενείς μας που κατεβαίνουν υποψήφιοι, να επισκεφθούμε τις ιδιαίτερες πατρίδες μας στις οποίες ψηφίζουμε αλλά δε ζούμε και αν ο καιρός το ευνοεί να περάσουμε ωραίες οικογενειακές στιγμές σε μια πλατεία κάτω από τον Κυριακάτικο ήλιο. Δεν είναι λοιπόν έκπληξη που και σε αυτές τις εκλογές το μόνο που δεν ενδιαφέρει είναι οι αρμοδιότητες των δημάρχων και των περιφερειαρχών.
Η ιδιαιτερότητα αυτή τη φορά είναι τα οικονομικά μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός είπε εμμέσως ότι αν το αποτέλεσμα δεν είναι υπέρ του ΠΑΣΟΚ, θα πάμε σε πρόωρες εθνικές εκλογές. Όπως και οι Κυριακάτικοι εκλογοεκδρομείς, έτσι και ο πρωθυπουργός υποβάθμισε τις τοπικές εκλογές σε δημοψήφισμα της κεντρικής πολιτικής. Όπως έκανε πρώτη και η αντιπολίτευση με την αντιμνημονιακή ρητορική.
Δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον Καλλικράτη, αλλά αν ο αιρετός περιφερειάρχης είναι ένας μικρός πρωθυπουργός όπως λέγεται, τότε είναι μια καλή ευκαιρία να αλλάξει το σύστημα των βουλευτικών εδρών. Οι ψήφοι των μικρών κομμάτων εξαφανίζονται επειδή δεν καταφέρνουν να πάρουν μία έδρα. Αφού ο Καλλικράτης δίνει αρκετή έκφραση στις τοπικές κοινωνίες, σε πανελλαδικό επίπεδο δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει γεωγραφικός χαρακτήρας στην ψήφο. Η κεντρική πολιτική δεν έχει να κάνει με τις τοπικές ανάγκες, αυτές θα τις εξυπηρετούν οι τοπικοί άρχοντες. Έτσι θα μπορούν να μπουν περισσότερα κόμματα στη βουλή, αθροίζοντας τις δυνάμεις τους σε όλη τη χώρα. Αυτή τη στιγμή σε ένα νομό με δύο έδρες, οι ψήφοι προς τα μικρότερα κόμματα πάνε τελείως χαμένες.
Αυτό βέβαια θα οδηγήσει και σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Κάτι το οποίο συχνά θεωρείται ως παράγοντας αστάθειας καθώς θα «οδηγηθούμε σε ακυβερνησία». Όπως το άλλο που ακούγεται, ότι δηλαδή «ο τόπος (ή η οικονομία) δεν αντέχει εκλογές». Το μόνο που θα πω είναι ότι η Ολλανδία μόλις πριν λίγο απόκτησε κυβέρνηση (συνεργασίας) και τόσο καιρό ήταν με υπηρεσιακή κυβέρνηση και δεν έπαθε τίποτα. Και αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά, όπως και στους γείτονες στο Βέλγιο.
Ο Καλλικράτης είναι η ευκαιρία με την ισχυροποίηση της τοπικής αυτοδιοίκησης να καταργηθούν τα τοπικά χαρακτηριστικά από την κεντρική πολιτική σκηνή. Υπουργοποιήσεις με βάση γεωγραφικά κριτήρια και βουλευτές νομών πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Και είναι και μια καλή ευκαιρία για αναλογικότερη εκπροσώπηση των κομμάτων και για κυβερνήσεις συνεργασίας.